>p>فرمت فایل: ورد - Word  

( -- قابل ویرایش ) 

تعداد صفحه : 6
معرفي ميگوهاي پرورشي 1- ميگوي سفيد هندي(Penaeus indicus) اين گونه بدني نيه شفاف، به رنگ صورتي كمرنگ تا زرد دارد. از مهم ترين مشخصات اين گونه وجود يك جفت آنتن بسيار بلند شيري رنگ است كه آن را از ساير گونه ها متمايز مي سازد. اين گونه در مقايسه با ساير گونه ها براي پرورش در سواحل جنوبي كشور از بازده خوبي برخوردار است و بخش وسيعي از استخرهاي پرورشي را به خود اختصاص داده است. درجه حرارت 22 تا 23 درجه سانتيگراد و شوري 15 تا 25 جزء در هزار براي پرورش اين گونه مناسب است. نكته: ميگوي سفيد هندي در مقايسه با ساير گونه ها زودتر فاسد مي شود، لذا در حمل و نقل و نگهداري بعد از صيد، بايد بسيار دقت كرد. 2- ميگوي موزي(Penaeus merguiensis) بدن ميگوي موزي به رنگ صورتي تا زرد كمرنگ است و خالهاي قرمز مايل به قهوه اي دارد(شبيه موز كمي مانده). اين گونه در آبهاي جنوبي كشور به صورت طبيعي وجود دارد و از انواع ميگوهاي مرغوب محسوب مي شود. درجه حرارت 25 تا 32 درجه سانتيگراد و شوري 15 تا 32 جزء در هزار براي پرورش اين گونه مناسب است. 3- ميگوي ببري سبز(Penaeus semisulcatus ) بدن اين گونه باندهايي رنگي دارد كه اين باندها به صورت اريب يا متقاطعند. در ايران مطالعات فراواني بر روي اين گونه براي پرورش صورت گرفته است كه هم اكنون نيز ادامه دارد؛ اما هنوز اطلاعات دقيقي درباره شرايط زيستي آن در دست نيست. درجه حرارت 24 تا 34 درجه سانتيگراد و شوري 15 تا 28 جزء در هزار براي پرورش اين گونه مناسب است. نكته: از آن جا كه اين گونه نسبت به تغييرات شوري مقاوم و از سازگاري مناسبي در نقاط مختلف دنيا برخوردار است، گونه پرورشي مناسبي تشخيص داده شده است. مكان يابي منبع آبي دو منبع آبي وجود دارد: 1

قسمتی از محتوی متن پروژه میباشد که به صورت نمونه ، بعد از پرداخت آنلاین در فروشگاه فایل آنی فایل را دانلود نمایید .

  

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »